πονηρομανής

-ές, Μ

(λεγόταν κυρίως για τον θεό) αυτός που οργίζεται με όσους κάνουν πονηριές.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πονηρός + -μανής (< μαίνομαι), πρβλ. μεγαλο-μανής].